Nederland wil in 2050 klimaatneutraal zijn. Daarbij is als circulaire doelstelling afgesproken de hoeveelheid gebruikte primaire abiotische grondstoffen zoals mineralen, metalen en fossiel, in 2050 met de helft te verminderen ten opzichte van 1990.

Ook bij de Nederlandse dijken wordt gekeken of aanpassing van de gangbare werkwijze bij aanleg en verbetering kan bijdragen aan deze landelijke doelstellingen. Het gebruik van waterbouwasfaltbeton (WAB) is daarvan een voorbeeld. WAB wordt veel gebruikt aan de Nederlandse kust, als dijkbekleding tegen golfslag. 

De wegenbouw maakt al langer gebruik van asfalt dat wordt geproduceerd op een lagere productietemperatuur (zogenoemd ‘warm WAB’). Ook hergebruikt deze sector meer bestaand asfalt. Beide methoden dragen bij aan de landelijke doelstellingen en worden op beperkte schaal toegepast bij dijken. De levensduur van warm WAB is echter onbekend, terwijl die bepalend kan zijn voor de uiteindelijke milieu-impact. Vandaar dat STOWA het onderzoek heeft laten uitvoeren naar de kwaliteit van warm WAB.

In opdracht van STOWA is laboratoriumonderzoek gedaan naar de kwaliteit van nieuw-geproduceerd warm WAB, in vergelijking met heet WAB. Ook is gekeken naar een hogere recyclefractie. De belangrijkste conclusies en aanbevelingen van dit rapport geven aan dat er verschillen zijn tussen warm en heet WAB, die effect hebben op materiaalgedrag. De verschillen zijn klein en op basis van het onderzoek is een levensduur van ten minste 40 jaar voor zowel het onderzochte warme als hete WAB haalbaar.

Aangezien er sprake is van toenemend gebruik van warm WAB en asfaltgranulaat en de kwaliteit van modern bitumen minder goed is dan vroeger, pleiten de auteurs voor aanvullende eisen, ter aanvulling van de huidige standaard RAW-bepalingen.