Op afvalwaterzuiveringen wordt met bestaande technieken enerzijds op energie bespaard en anderzijds de energieproductie uit slibgisting (biogas) gemaximaliseerd. Daarnaast wordt er volop onderzoek gedaan naar energie-efficiëntere methoden om afvalwater te zuiveren. Eén van de onderzochte scenario’s waarmee de energieopbrengst uit het afvalwater gemaximaliseerd kan worden, is het toepassen van Dissolved Air Flotation, afgekort DAF. Dissolved Air Flotation is een voorbehandelingstechniek die gebruik maakt van beluchting (luchtbelletjes van 20 tot 50 micron) om organische vuildeeltjes naar het oppervlak te drijven. De sliblaag die zich aan het oppervlak vormt wordt ingedikt en afgevoerd naar het slibcompartiment, waar het met het andere zuiveringsslib wordt vergist.

Door het toepassen van DAF wordt het energieverbruik van de biologische zuivering verlaagd. Hier tegenover staat dat DAF ook energie kost voor onder andere beluchting en de bij DAF toegepaste chemicaliën vertegenwoordigen een hoeveelheid energie. Een eerste verkenning van de energiebalans van DAF is gedaan door het berekenen van de zogenoemde Gross Energy Requirement (GER). Hiermee wordt de energie-inhoud van de gebruikte chemicaliën in de afweging meegenomen. Vooralsnog lijkt het toepassen van DAF geen meerwaarde vanuit energieoogpunt te hebben. Wel kunnen mogelijk kosten worden bespaard.

Tijdens dit onderzoek is tevens gekeken naar de meerwaarde van DAF op een grootschalige rwzi, en met name de rwzi Eindhoven. Hier bestaat de mogelijkheid om de voorbezinktanks te vervangen door DAF-installaties met een veel kleiner oppervlak. Het beperkte oppervlak en de afscheidingsprestaties van de DAF kunnen vanwege de gemakkelijke inpasbaarheid ook op andere zuiveringslocaties meerwaarde hebben. Het pilotonderzoek op rwzi Eindhoven heeft een goede technische en operationele werking van de DAF-installatie als voorbehandeling van stedelijk afvalwater aangetoond.