De jaren 1995 tot 2010 stonden op afvalwaterketengebied in het teken van (hydraulische) uitbreidingen en aanpassingen aan afvalwaterzuiveringen om te voldoen aan de afspraken over de hydraulische afname en aan de effluenteisen voor stikstof- en fosfaat. Om deze investeringen zo doelmatig mogelijk te laten zijn, zijn voor de meerderheid van de afvalwatersystemen zogenaamde OAS'en (Optimalisatie Afvalwatersysteem Studie) uitgevoerd. In deze studies werden de investeringen in riolering, transportsysteem en rwzi onderling afgestemd.

Inmiddels is de ontwerp- en beheerfilosofie bij vrijwel alle waterschappen, mede onder invloed van de introductie van Asset Management, veranderd. Het uitgangspunt is dat ook het toekomstige afvalwateraanbod verwerkt moet kunnen worden met de huidige geïnstalleerde zuiveringscapaciteit. Hydraulische uitbreiding is daarmee geen vanzelfsprekendheid meer.

Tegelijkertijd spelen ontwikkelingen als VGS2.0 (een doorontwikkeling van het Verbeterd Gescheiden Stelsel) een rol, waarbij steeds minder relatief schoon regenwater naar de rioolwaterzuiveringsinstallaties wordt afgevoerd en dit regenwater lokaal wordt benut (STOWA 2017-13). Samen met een toenemende aandacht voor aspecten als duurzaamheid en operationeel beheer, heeft dit geleid tot een brede wens om de aanwezige ‘rek’ in de afvalwatersystemen beter te benutten. Dit rapport en de ontwikkelde tool bieden waterschappen en gemeenten hiervoor de benodigde handvatten.

> Naar de Tool