Uit de visie komt naar voren dat cultuurhistorie nog maar beperkt en niet structureel wordt toegepast in waterveiligheidsopgaven. Historische kennis wordt zelden benut bij het ontwerpen van dijkversterkingen of het voorspellen van incidenten. Het meenemen van cultuurhistorie bij waterveiligheidsopgaven kan het draagvlak onder belanghebbenden vergroten, maar dat gebeurt slechts sporadisch.  Landschappelijke en recreatieve waarden worden onvoldoende meegenomen in waterveiligheidsprojecten.

In de visie wordt de gewenste situatie beschreven: 

• cultuurhistorie en systeemkennis zijn geïntegreerd in alle processen van waterbeheerders;
• historische inzichten worden actief gebruikt in ontwerp, communicatie en besluitvorming;
• er is samenwerking tussen techniek, beleid en erfgoedspecialisten;
• waterveiligheidsprojecten dragen bij aan bewustwording en versterken de ruimtelijke kwaliteit.
   

In het gepresenteerde actieplan worden vervolgens drie hoofdthema’s geïdentificeerd:

• Kennis en inzicht: meer gebruik van historische kaarten, technieken en systeemkennis.
• Samenwerking en netwerk: opbouwen van een vitaal netwerk van experts en beheerders.
• Communicatie: versterken van historisch bewustzijn en gebruik van gebiedskennis van bewoners.