In het onderzoek werden honingbijen getraind op bevervachtmonsters gemengd met grond om hun vermogen te testen om de geur van bevervacht te leren herkennen en te onthouden. De responsiviteit van de geteste bijen was hoog, met de hoogste waarde rond de 70 procent. Desondanks was de waargenomen reactie op de twee verschillende monsters niet significant verschillend, wat betekent dat de bijen niet succesvol geconditioneerd waren. Echter, na ronde 5 bleef de respons hoger voor de grond met bevergeur. De geheugentest toonde geen statistisch significante voorkeur voor een van de geteste monsters. Er was echter een iets hogere respons op de bevergeurmonsters vergeleken met de controlemonsters.

Dit experiment laat volgens de onderzoekers zien dat er potentieel is om een insect-gebaseerd  geurdeteciesysteem toe te passen voor het opsporen van beversporen in grond. De toegepaste kleine steekproefgrootte en variatie in geurstoffen – vooral wanneer gebruikt via vacht – beperkten volgens de onderzoekers echter de succeskans. Om te onderzoeken of bijen effectief ingezet kunnen worden voor het detecteren van bever is een kwantitatieve analyse nodig van de vluchtigheid van bevervacht en/of bevergeurgrond. Daarnaast wordt een langer conditioneringsprotocol (tot 9 ronden) aanbevolen en een grotere steekproefgrootte, gezien de aanwijzingen voor leervermogen van de bijen tijdens het experiment.