Ongestoorde instandhouding van ons afvalwatertransportnetwerk is van wezenlijk belang voor de taakuitvoering van onze organisaties. Het graven, bouwen en uitvoeren van activiteiten op en rondom het leidingnet brengt de ongestoorde instandhouding van onze leidinginfrastructuur in gevaar. De komende jaren worden er meer graafactiviteiten verwacht in de ondergrond, bijvoorbeeld vanwege de uitvoering energietransitie. Schade-incidenten aan ons leidingnet (graafschades) resulteren niet alleen in vele duizenden euro’s aan herstelkosten, maar kunnen ook gepaard gaan met fikse hinder en omgevingsoverlast en schade aan het milieu. De gevolgschade is daarom vaak vele malen groter dan de directe herstelkosten. De ‘schuld’ van een graafschade ligt niet per definitie altijd bij de gravende partij (“de grondroerder”). Voorkomen van graafschade is namelijk een samenspel tussen alle betrokkenen in de keten en heeft te maken met een goede informatieoverdracht, het maken van duidelijke afspraken en het tijdig in gang zetten van passende beheersmaatregelen. Dit is vastgelegd in de wet (WIBON) en een praktijkrichtlijn (CROW 500). Waterschappen en gemeenten hebben daarom ook invloed op het reduceren van de risico’s. 

Dat leidingbeheerders zélf gedeeltelijk de sleutel in handen hebben, is goed te zien bij een andere branchevereniging van buisleidingeigenaren, namelijk VELIN. Door het hanteren van duidelijke, uniforme voorwaarden en het acteren op verzoeken om informatie en afstemming, is het VELIN gelukt om het aantal graafschade incidenten aan de leidinginfrastructuur van haar leden tot een minimum te hanteren. Waterschappen en gemeenten vragen zich af wat zij kunnen leren van VELIN. In het kader van tracéintegriteit staren we ons niet blink op graafschades, maar ook op andere handelingen van derden zoals het belasten, overbouwen en beïnvloeden waardoor onze taken worden bemoeilijkt.